Η Ευρωζώνη και η Ελλάδα σήμερα

Η ομιλία του Κώστα Λαπαβίτσα στην εκδήλωση της Πρωτοβουλία των 1000 στη Θεσσαλονίκη, Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013.

"Η Ευρώπη σε κρίση
Η Ελλάδα σε τροχιά κοινωνικής καταστροφής.
Ποια η απάντηση της αριστεράς;"

«Θέλω να σας πω μερικά πράγματα για το τι συμβαίνει στην Ευρώπη αυτήν τη στιγμή και συγκεκριμένα στην νομισματική ένωση και μετά θέλω να σας πω τι νομίζω ότι συμβαίνει στην Ελλάδα μέσα στο πλαίσιο αυτό.

Θα ξεκινήσω λοιπόν με τη νομισματική ένωση. Υπάρχει λοιπόν μια σχετική σταθεροποίηση. Η πραγματικότητα είναι αυτή, το τελευταίο εξάμηνο υπάρχει μια σχετική σταθεροποίηση της νομισματικής ένωσης. Η κρίση δεν έχει την οξύτητα που είχε μέχρι πρόσφατα. Ο λόγος είναι ξεκάθαρος: έχει κυριαρχήσει το σχέδιο του κέντρου για την επίλυση της κρίσης. Όσοι πίστευαν ότι η Γερμανία ή οι άλλες χώρες του κέντρου δεν είχαν σχέδιο, απλώς δεν καταλάβαιναν τι γίνεται. Η Γερμανία είχε σχέδιο και το σχέδιο αυτό εφαρμόζεται και έχει πλέον κυριαρχήσει.

Το σχέδιο έχει δύο πλευρές, υπάρχουν δύο λόγοι της σχετικής σταθεροποίησης: ο πρώτος είναι η επιβολή της λιτότητας κυρίως στην περιφέρεια, αλλά και γενικότερα στο κέντρο της ευρωζώνης. Η αποδοχή της λιτότητας δηλ. για την ώρα, από τις πολιτικές και κοινωνικές δομές των χωρών της περιφέρειας σε βαθμό που η λιτότητα πλέον να έχει θεσμοθετηθεί και συνταγματικά με το δημοσιονομικό σύμφωνο.

Έχουμε δηλ. μια τελείως ακραία κατάσταση όπου η Γερμανία έχει επιβάλει πολιτικές λιτότητας οι οποίες μόνο ως ανόητες μπορούν να χαρακτηριστούν, διότι το δημοσιονομικό σύμφωνο στερείται λογικής. Αφαιρεί τη δυνατότητα ευλυγισίας από μία κυβέρνηση που πλήττεται από την κρίση. Αλλά ως εκεί έχουμε φτάσει.

Ένας λόγος για τον οποίο κυριαρχεί η λιτότητα έτσι είναι γιατί έχουμε ιδεολογική κυριαρχία στην ΕΕ των πιο ακραίων μορφών φιλελευθερισμού, πολλοί πίστευαν ότι χαρακτηρίζουν τον αμερικάνικο καπιταλισμό, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι, χαρακτηρίζουν τον ευρωπαϊκό καπιταλισμό πολύ περισσότερο: η λογική ότι το κράτος είναι κακό και η αγορά είναι καλή εξ ορισμού. Οτιδήποτε είναι δημόσιο είναι κακό επειδή είναι δημόσιο, οτιδήποτε είναι ιδιωτικό είναι καλό, επειδή είναι ιδιωτικό. Δηλ. τελείως ακραία και παράλογα πράγματα, αλλά αυτό έχει επικρατήσει μέσα στην ΕΕ, είναι η πολιτική του κέντρου.

Ως εκ τούτου λοιπόν, έχουμε λιτότητα που σημαίνει περιστολή του κράτους πρόνοιας, στην περίπτωση της Ελλάδας έχουμε σχεδόν διάλυση του κράτους πρόνοιας, με φαινόμενα ανθρωπιστικής κρίσης σε πολλές αστικές περιοχές και επίσης έχουμε περικοπή μισθών. Περικοπή μισθών για τη λεγόμενη ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας, που στη χώρα μας όπως θα εξηγήσω παρακάτω, έχει φτάσει σε ακραία φαινόμενα.

Αυτός λοιπόν είναι ο πρώτος παράγοντας σχετικής σταθεροποίησης. Το πρόγραμμα, αυτό το μέρος του πακέτου, το έχουν αποδεχτεί οι κυβερνήσεις και οι κοινωνικές και πολιτικές αντιστάσεις δεν έχουν την οξύτητα που είχαν μέχρι πριν ένα εξάμηνο, υπάρχει μια οπισθοχώρηση.

Ο δεύτερος παράγοντας για τον οποίο έχουμε τη σχετική σταθεροποίηση είναι ότι οι χρηματοπιστωτικές αγορές έχουν ηρεμήσει. Υπάρχει μία σχετική ηρεμία στις χρηματοπιστωτικές αγορές το τελευταίο διάστημα και ο λόγος είναι ξεκάθαρος: λέγεται Μάριο Ντράγκι."

Ο Κώστας Λαπαβίτσας συνομιλεί με τον Σεραφείμ Κοτρώτσο στον Real Fm 97.8 για την κατάσταση  στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και απαντάει στις ερωτήσεις του  κοινού.

Ακούστε τη συνέντευξη εδώ.

Διεθνής συνάντηση του Rproject 1-3 Μάρτη 2013

Από 1 έως 3 Μάρτη 2013 η Αθήνα θα γίνει ο τόπος συνάντησης της ευρωπαϊκής, και όχι μόνο, αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στα πλαίσια του διεθνούς τριημέρου που οργανώνει το Rproject.

Το κίνημα των πλατειών, οι μεγαλειώδεις απεργίες, οι καταλήψεις εργατικών χώρων ενάντια στις απολύσεις και στις ιδιωτικοποιήσεις, η άνοδος της Αριστεράς και η κυβερνητική της εκδοχή, η αίσθηση όλων ότι κάτι σπουδαίο πρόκειται να γίνει, έχουν φέρει την Ελλάδα στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος. Την ίδια στιγμή που οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προσπαθούν να επιβάλουν σκληρή λιτότητα στην Ελλάδα και στις χώρες τους, οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι προσβλέπουν και στη μαχητική στάση της Ελλάδας.

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

18.00-21.00 μμ

Η κρίση στην ευρωζώνη

Συντονιστής: Πάνος Κοσμάς (Μέλος της γραμματείας της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ)

Ομιλητές:

Μισέλ Ισόν, Οικονομολόγος Ινστιτούτου Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών IRES, μέλος του επιστημονικού συμβουλίου της ATTAC, Γαλλία.

Κώστας Λαπαβίτσας, Καθηγητής Οικονομικών στο SOAS, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.

Ντανιέλ Αλμπαρασίν, Οικονομολόγος και Κοινωνιολόγος, μέλος Επιτροπής Μελετών Ισπανικών Συνδικάτων Comisiones Obreras και της «Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς», Ισπανία.

Χρήστος Λάσκος, Μέλος της γραμματείας της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ.

Φρανσουά Σαμπαντό, Μέλος της ηγεσίας του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος – NPA, Γαλλία.

Παρεμβάσεις:

Δημήτρης Μπελαντής, Νομικός, μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ.

Ρακέλ Βαρελά, Ινστιτούτο Σύγχρονης Ιστορίας της Λισαβόνας, εκδότρια του περιοδικού Rubra, Πορτογαλία.

Σταύρος Τομπάζος, Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου, Κύπρος.

Πραντέλα Λουτσία, Μέλος του ερευνητικού ινστιτούτου για τη Μετανάστευση στο Πανεπιστήμιο της Βενετίας, Ιταλία.

Στάθης Κουβελάκης, Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Kings College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου.

Στη δεύτερη κεντρική συζήτηση με θέμα τις προοπτικές της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της κυβέρνησης της Αριστεράς, θα μιλήσουν μεταξύ άλλων οι:

Ολιβιέ Μπεζανσενό, ηγετικό στέλεχος του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (NPA), Γαλλία.

Άχμετ Σόκι, εκδότης του περιοδικού «International Socialist Review» και ηγετικό στέλεχος του ISO, ΗΠΑ.

Τζιόρτζιο Κρεμάνσκι, μέλος της εθνικής ηγεσίας της Ιταλική Ομοσπονδία Εργατών Μετάλλου (FIOM) και ιδρυτικό μέλος της «Επιτροπή Ενάντια στο Χρέος».

Παναγιώτης Λαφαζάνης, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ. 

Αντώνης Νταβανέλλος, στέλεχος της ΔΕΑ και μέλος της Γραμματειας του ΣΥΡΙΖΑ.

Θα υπάρξουν επίσης συζητήσεις για τις ιδιωτικοποιήσεις, την υγεία, την εκπαίδευση, το αντιφασιστικό κίνημα, τις ΑΟΖ. Στις συζητήσεις θα συμμετέχουν περισσότεροι από 40 διεθνείς προσκεκλημένοι, με στόχο να μεταφερθούν εμπειρίες από όλη την Ευρώπη. Ενδεικτικά αναφέρονται: Τζοζέ Μαρία Ατέντας, καθηγητής κοινωνιολογίας στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης UAB και μέλος της ηγεσίας της Izquera Anticapitalista, Φρανσουά Σαμπαντό, μέλος της ηγεσίας του NPA, Γαλλία, Αλαίν Μπύρ, επίτιμος καθηγητής κοινωνιολογίας στο πανεπιστήμιο France-Comte και συγγραφέας του βιβλίου «Το φάντασμα της εξτρεμιστικής Δεξιάς», Ρακέλ Βαρέλα, καθηγήτρια στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ιστορίας της Λισσαβόνας και εκδότρια του περιοδικού «Rubra», Πορτογαλία, Ζιλμπέρ Ασκάρ, καθηγητής στο SOAS, Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και συγγραφέας και συνδικαλιστές από τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, την Ελβετία, τις ΗΠΑ κ.α.

Ανοικτή Εκδήλωση Συζήτηση με φοιτητές στο ΑΠΘ

Ανοικτή Εκδήλωση-Συζήτηση του Κώστα Λαπαβίτσα με φοιτητές στο ΑΠΘ 

 Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

 Ευρώπη και κρίση 
Τα αδιέξοδα της νεολαίας και ο αγώνας για έναν άλλο δρόμο

Νομική Σχολή ΑΠΘ, Αίθουσα 6, 3ος όροφος

Τραγικά λάθη και απλή υποκρισία

Βρέθηκε λοιπόν ο υπαίτιος της ελληνικής τραγωδίας: το λάθος του ΔΝΤ. Οι τεχνοκράτες έκαναν λάθος εκτίμηση του ‘πολλαπλασιαστή’, το πρόγραμμα έγινε υπερβολικά σκληρό, η πραγματική οικονομία συντρίφτηκε. Αυτό ήταν.

Πρώτοι στον χορό οι πολιτικοί, ως συνήθως. Η ΝΔ θυμήθηκε την αντίσταση του Ζαππείου και θέλει τώρα να αξιοποιήσει το λάθος για να πετύχει συναινετική χαλάρωση του προγράμματος. Από κοντά και η ΔΗΜΑΡ. Ακολουθεί πλήθος οικονομολόγων, δημοσιογράφων και σχολιαστών που φαίνεται ότι είχαν κάνει καλύτερες επιστημονικές προβλέψεις από τους ‘υπαλλήλους’ του ΔΝΤ, αλλά δεν τις αποκάλυπταν από μετριοφροσύνη.

Έκανε όντως λάθος το ΔΝΤ; Ναι, έκανε και είναι αυταπόδεικτο. Το πρώτο Μνημόνιο προέβλεπε ύφεση 3.5%, με επιστροφή στην ανάπτυξη και στις αγορές το 2011. Βαδίζουμε αισίως για συνολική συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά τουλάχιστον 25% και παραμένουμε αποκομμένοι από τις αγορές. Πόσο πιο έξω να πέσει κανείς;

Συνάντηση και παρουσίαση βιβλίων στη Θεσσαλονίκη

Εκδήλωση της Πρωτοβουλίας των 1000 στη Θεσσαλονίκη

Η «Πρωτοβουλία των 1000» διοργανώνει δημόσια εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη που θα περιλαμβάνει ανοικτή ομιλία με κεντρικό θέμα:

Η Ευρώπη σε κρίση

Η Ελλάδα σε τροχιά κοινωνικής καταστροφής.  

Ποια η απάντηση της αριστεράς;

Ομιλητές:

Γαλάνης Νίκος, μέλος του συντονιστικού της Πρωτοβουλίας των 1000.

Λαπαβίτσας Κώστας, καθηγητής Οικονομικών στο πανεπιστήμιο SOAS του Λονδίνου.

Joe Higgins, βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ιρλανδίας.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013, στις 18:30 στον κινηματογράφο «Αλέξανδρος», Εθνικής Αμύνης 1.

LIBOR Scandal More Than Fraud - Whole Game is Rigged

Costas Lapavitsas: "From multimillion dollar losses by cities like Baltimore to pension fund losses and much more, the LIBOR interest rate scandal shows that such mechanisms must be taken out of the hands of banks and be run in public interest".

The Greek Trap

Ο Κώστας Λαπαβίτσας μιλάει στο αμερικάνικο ειδησιογραφικό δίκτυο The Real News Network σχετικά με τη σημερινή κατάσταση της κρίσης στην Ελλάδα.

Διεθνής Συνάντηση ICAN στη Θεσσαλονίκη

Η 3η τακτική συνάντηση (15.02 - 17.02), του Διεθνούς Δικτύου για τον Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους (International Citizens’ Debt Audit Network, ICAN), διοργανώνεται για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη από την κοινότητα σκέψης – δράσης Χωρίς Χρέος Χωρίς Ευρώ(ΧΧΧΕ).

Η συνάντηση θα έχει ως  κεντρικό θέμα τη στάση των Ευρωπαίων πολιτών ενάντια στο χρέος και στις ιδιωτικοποιήσεις και θα συμμετάσχουν αντιπροσωπείες οργανώσεων και πρωτοβουλιών για τον Λογιστικό Έλεγχο από το Βέλγιο, την Ιρλανδία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία και την Κύπρο.


Στα πλαίσια των τριήμερων εκδηλώσεων της συνάντησης περιλαμβάνονται κλειστές συζητήσεις του δικτύου και δημόσιες ομιλίες – εκδηλώσεις, σχετικά με την κρίση χρέους, το Δημόσιο χρέος, τις  τράπεζες και τις ιδιωτικοποιήσεις, τη μετανάστευση, την άνοδο του φασισμού, του ρατσισμού και του εθνικισμού.

Μετά τη λήξη της συνάντησης στη Θεσσαλονίκη θα ακολουθήσουν ανάλογες εκδηλώσεις και στην Αθήνα με οργανωτικό φορέα την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ).

Σάββατο 16.02 Μεγάλο Αμφιθέατρο Νομικής Σχολής ΑΠΘ, 7μμ

Ποιος κερδίζει από το Χρέος? 

Ιδιωτικοποιήσεις, Εργασιακές Μεταρρυθμίσεις, Διάσωση Τραπεζών

Ομιλητές:

Κώστας Λαπαβίτσας,  "Χωρίς Χρέος Χωρίς Ευρώ" (ΧΧΧΕ), Ελλάδα.

Jonathan Sugarman, Ιρλανδία.

Katerina Amiccuci, "CRBM", Ιταλία.

Nick Dearden, "Jubilee Debt Campaign", Βρετανία.

Άρθρο στους Financial Times για το σκάνδαλο Libor

Το σκάνδαλο Libor είναι από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά σκάνδαλα στην ιστορία, με επιπτώσεις στη λειτουργία της οικονομίας γενικότερα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι τράπεζες δηλώνουν ψευδές επιτόκιο Libor, με στόχο να βγάλουν περισσότερα κέρδη από τα χαρτοφυλάκια παραγώγων που κατέχουν, καθώς και από τον γενικότερο δανεισμό τους. Στην ουσία πρόκειται για μεταβίβαση εισοδήματος και πλούτου από ολόκληρη την κοινωνία στις τράπεζες. Να σημειωθεί ότι το σκάνδαλο επηρεάζει σημαντικά και όσους έχουν στεγαστικά δάνεια εφόσον το επιτόκιο τους καθορίζεται με βάση το Libor. Στην Ελλάδα το σκάνδαλο έχει γίνει πολύ λίγο γνωστό, παρ' όλο που η παγκόσμια συζήτηση είναι μεγάλη. Δεν υπάρχει αμφιβολία όμως ότι επηρεάζει και ελληνικές επιχειρήσεις και νοικοκυριά αφού τα επιτόκια δανεισμού τους βασίζονται στο Libor. 

Πριν περίπου τρεις μήνες ο Alexis Stenfors, ένας από τους συνεργάτες μου στο RMF, δημοσίευσε δύο εξαιρετικά πρωτοπόρες αναλύσεις για το θέμα, που εκτιμήσαμε ότι θα διαβαστούν πολύ και θα έχουν αντίκτυπο στους ρυθμιστικούς μηχανισμούς της αγοράς. Χθες δημοσιεύτηκε σχετικό άρθρο μας στους Financial Times.

Πρώτη δημοσίευση: Financial Times, 7 Φεβρουαρίου 2013

Ελληνική μετάφραση: EURO 2 day 

Ευχαριστώ τη διεύθυνση του Euro2day για τη δημοσίευση.

Οι ιεραπόστολοι του «λιτού βίου»

Διαβάζω τακτικά δηλώσεις «πνευματικών ανθρώπων», για την ανάγκη να γίνουμε πιο ολιγαρκείς, να καταλάβουμε ότι πέρασε ο καιρός των παχιών αγελάδων, να δεχτούμε ότι θα είμαστε όλοι φτωχότεροι. Συχνά συνοδεύονται από διάφορα δακρύβρεχτα για το τέρας του καταναλωτισμού, την αλλοτρίωση της σύγχρονης ζωής, τη χυδαιότητα της βουλιμίας. Είναι, λένε, προσωπική, οικογενειακή και εν τέλει εθνική ανάγκη να ξαναβρούμε το μετρημένο παρελθόν μας.

Μου θυμίζουν πολύ εκείνα που γράφονται στον επίσημο τύπο από περιώνυμους δημοσιογράφους και πολιτικούς. Ότι πρέπει να φτωχύνουμε για να μην πτωχεύσουμε. Ότι υπήρξε φούσκα στην Ελλάδα την προηγούμενη δεκαετία. Ότι ξεσαλώσαμε και τώρα πληρώνουμε τα επίχειρα. Ότι δεν μπορεί να υπάρχει ευμάρεια με δανεικά. Ότι, ακόμη, ο ‘λιτός βίος’ είναι πηγή ψυχικής ηρεμίας και αρετής.

Που βρέθηκαν όλοι αυτοί οι όψιμοι κοσμοκαλόγεροι; 

Πως έζησαν στην Ελλάδα που αφήνουμε πίσω οριστικά; 

Πως ζούνε στη φτωχή, τρομαγμένη κι ανάστατη Ελλάδα που αναδύεται; 

Τι ακριβώς νομίζουν ότι προσφέρουν με όσα λένε; 

Που στοχεύουν; 

Κακοί κερδοσκόποι, καλοί κερδοσκόποι

Άλλαξε το κλίμα στις διεθνείς αγορές για την Ελλάδα, βελτιώνεται η αξιοπιστία της χώρας, οι "επενδυτές" μας κοιτάνε ευνοϊκά. Αυτό ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Οι κακοί κερδοσκόποι – τα μεγάλα επενδυτικά κεφάλαια – που πόνταραν στην έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ έπαθαν πανωλεθρία. Υπομονή, λοιπόν, και κυρίως όχι διαμαρτυρίες, ούτε απεργίες διότι απειλείται η εθνική προσπάθεια.
 
Ο σημαντικότερος δείκτης της αλλαγής κλίματος είναι η διαφορά στο επιτόκιο του ελληνικού και του γερμανικού δεκαετούς ομολόγου. Πρόκειται για το περιβόητο σπρεντ που κυριάρχησε στη δημόσια συζήτηση το 2009-10. Ήταν αμελητέο μέχρι το 2007, ανέβηκε σιγά-σιγά το 2008-9 και εκτοξεύτηκε μετά το 2010, φτάνοντας τις 3400 μονάδες τον Μάρτιο του 2012. Σε απλά ελληνικά, το ελληνικό δημόσιο έπρεπε να πληρώσει 34% υψηλότερο τόκο από το γερμανικό για να δανειστεί για δέκα χρόνια. Με την υπογραφή του PSI το σπρεντ έκανε βουτιά στις 1600 μονάδες. Η περίοδος πολιτικής αστάθειας που ακολούθησε το ανέβασε ξανά στις 2900 τον Μάιο του 2012. Από τότε η πορεία του ήταν σταθερά και γρήγορα καθοδική και σήμερα βρίσκεται λίγο πάνω από τις 800 μονάδες.

Δεν δανείζεται φυσικά το ελληνικό δημόσιο με τέτοια επιτόκια. Η Ελλάδα είναι αποκομμένη από τις διεθνείς αγορές ήδη από το 2010 και οι δανειακές ανάγκες του δημοσίου καλύπτονται από τους γενναιόδωρους εταίρους μας της ΟΝΕ. Το σπρεντ δείχνει όμως τις τιμές που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν για τα υπάρχοντα ελληνικά ομόλογα οι ‘επενδυτές’ στα παιχνίδια που παίζουν μεταξύ τους. Ποιοί είναι αυτοί; Κατά κανόνα τα μεγάλα διεθνή επενδυτικά κεφάλαια, κυρίως αμερικανικά, αλλά και βρετανικά και άλλα. Οι κερδοσκόποι που λέγαμε προηγουμένως. Αλλά τώρα φαίνεται ότι έγιναν καλοί και συνδράμουν την εθνική μας προσπάθεια.

Το συγκρότημα Λαμπράκη ανησυχεί. Καλά κάνει.

Κώστας Λαπαβίτσας

Στο βάθος του τούνελ βλέπει δραχμές

Καθηγητής Οικονομικών στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών, στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου

Είναι 10 Οκτωβρίου 2010. Είναι το τέταρτο άρθρο του Κώστα Λαπαβίτσα, καθηγητή Οικονομικών στο Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών του Λονδίνου (SOAS) με εξειδίκευση στην Ιαπωνία, στη βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν». Ξεκινά με την ατάκα «μόνο κάποιος γενναίος ή ένας καλοπληρωμένος αξιωματούχος θα μπορούσε αυτή την περίοδο να είναι αισιόδοξος για το μέλλον της ευρωζώνης».

Τρία... άρθρα αργότερα, στις 21 Ιουνίου 2011, από το ίδιο βήμα θα γράψει: «Η ελληνική χρεοκοπία και η έξοδος από το ευρώ ήταν πάντα η πιο πιθανή έκβαση της κρίσης της ευρωζώνης».

Θα ακολουθήσουν κι άλλα κείμενα, στα οποία θα επαναλαμβάνει ακούραστα: «Το μέλλον μας είναι η δραχμή, όσο κι αν την ξορκίζουμε». Αλλά, δυστυχώς, έχει τη μοίρα κάθε προφήτη: το πλήθος δεν είναι έτοιμο να τον καταλάβει.