Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Κέρδος Χωρίς Παραγωγή: Πώς το χρηματοπιστωτικό σύστημα μας εκμεταλλεύεται όλους


http://www.toposbooks.gr/contents/books_details.php?nid=351
Η χρηματιστικοποίηση είναι μία από τις πιο καινοτόμες ιδέες που εμφανίστηκαν στο πεδίο της πολιτικής οικονομίας τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Το βιβλίο ορίζει τη χρηματιστικοποίηση βάσει της θεμελιώδους συμπεριφοράς των μη χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων, των τραπεζών και των νοικοκυριών. Το πιο εξέχον χαρακτηριστικό της είναι η αύξηση του χρηματοπιστωτικού κέρδους, το οποίο εν μέρει αποσπάται άμεσα από τα νοικοκυριά μέσω της χρηματοπιστωτικής απαλλοτρίωσης.

Ο χρηματιστικοποιημένος καπιταλισμός είναι επιρρεπής στις κρίσεις, εκ των οποίων καμία δεν ήταν μεγαλύτερη από την τεράστια αναταραχή που ξέσπασε το 2007. Χρησιμοποιώντας άφθονα εμπειρικά δεδομένα, το βιβλίο τεκμηριώνει τις αιτίες της κρίσης και εξετάζει τις διαθέσιμες επιλογές για τον έλεγχο της χρηματοοικονομίας.

«Το παρόν βιβλίο αποτελεί μια βαθιά και πανοραμική μελέτη της πιο ισχυρής αλλά και καταστροφικής δύναμης της εποχής μας, της χρηματιστικοποίησης. Βασισμένο σε μια εξελιγμένη, σύγχρονη επανερμηνεία των μαρξιστικών θεωριών και σε μια εμπειρική ανάλυση βάθους, διατυπώνει τολμηρές και ουσιαστικές μεταρρυθμιστικές προτάσεις. Είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσουν όλοι όσοι είναι ταγμένοι στην προοδευτική οικονομική και κοινωνική αλλαγή».
Ha-Joon Chang, συγγραφέας του "23 Things They Don’t Tell You About Capitalism"

«Ο Κώστας Λαπαβίτσας, οικοδομώντας πάνω στη γνώση του τόσο της μαρξιστικής παράδοσης όσο και των εναλλακτικών θεωρητικών απόψεων, δίνει μια πανοραμική εικόνα και καινούργιες διεισδυτικές ιδέες για το πώς “η χρηματοοικονομία μάς εκμεταλλεύεται όλους”. Το Κέρδος χωρίς παραγωγή συμβάλλει σημαντικά στην κατανόηση της χρηματιστικοποίησης και της δυσαρέσκειας που αυτή προκαλεί».
Robert Pollin, Political Economy Research Institute, University of Massachusetts-Amherst

«Ο Κώστας Λαπαβίτσας παρουσιάζει μια αυθεντική αφήγηση των δυσκολιών που θα αντιμετωπίσουν οι οικονομίες ανακάμπτοντας από την οικονομική κρίση του 2008. Δεν είναι μια αισιόδοξη εικόνα, αλλά μια κατάσταση που οι λαοί θα πρέπει να αντιπαλέψουν».
Dean Baker, Center for Economic and Policy Research


«Το έργο αυτό για τον χρηματιστικοποιημένο καπιταλισμό της εποχής μας είναι πέραν κάθε αμφιβολίας αριστουργηματικό».
Makoto Itoh, ομότιμος καθηγητής, Πανεπιστήμιο του Τόκιο

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Τι σημαίνει το τέλος της ύφεσης για μια κυβέρνηση της Αριστεράς;

Τα νέα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για το εποχικά διορθωμένο τριμηνιαίο ΑΕΠ, τα οποία ενσωματώνουν τη μεθοδολογία που χρησιμοποιείται ευρύτερα στην ΕΕ, έδειξαν ότι η ύφεση επιτέλους τελειώνει. Βρήκε ευκαιρία η παντελώς αποτυχημένη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να πανηγυρίσει την "επιστροφή στην ανάπτυξη". Οι διακηρύξεις της κυβέρνησης έχουν φυσικά χάσει κάθε αξιοπιστία, όπως κατέδειξε και η τελευταία φάρσα με το νομοσχέδιο για τις οφειλές στο Δημόσιο. Το που βρίσκεται η ελληνική οικονομία τη στιγμή αυτή όμως έχει μεγάλη σημασία, ακριβώς γιατί η συγκυβέρνηση πνέει τα λοίσθια.

Τι δείχνουν τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για κατάσταση της οικονομίας καθώς οδεύουμε προς την επόμενη κυβέρνηση που μάλλον θα είναι του ΣΥΡΙΖΑ;

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Λύση για το πρόβλημα του χρέους

Την Κυριακή 9 Νοεμβρίου θα διεξαχθεί η ημερίδα "Χρέος και Τράπεζες" στο Πάντειο, η οποία διοργανώνεται από συλλογικότητες της Αριστεράς. Στόχος της είναι  η συμμετοχή ευρύτερων δυνάμεων και κοινωνικών φορέων που θα συζητήσουν ανοιχτά τα δύο αυτά καίρια θέματα, καθώς υπάρχει έντονη ανάγκη για πειστικές ριζοσπαστικές θέσεις. Κατά τη διάρκεια της ημερίδας θα παρουσιαστούν σχετικές επιστημονικές εργασίες, αλλά ο κύριος κορμός της θα είναι ο διάλογος με τους παρευρισκόμενους τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό σκέλος των δύο θεμάτων. Με αφορμή τη δράση αυτή αναρτάται και το παρακάτω κείμενο ειδικά για το δημόσιο χρέος.

Στο τέλος του 2013 το ύψος του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν (στρογγυλεύοντας) 320δις, από τα οποία τα 65δις ήταν στα χέρια ιδιωτών, με μέσο επιτόκιο περίπου 4,4% και άλλα 65δις κατείχαν η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, με σχεδόν το ίδιο μέσο επιτόκιο. Τα υπόλοιπα 190δις ήταν στην κατοχή της ΕΕ και του ΕΤΧΣ (διμερή και μνημονιακά δάνεια), με μέσο επιτόκιο ίσως κοντά στο 1%. Οι ετήσιοι τόκοι στο σύνολο ανέρχονταν στα 8-9δις.