Η νέα δανειακή σύμβαση που υπερψήφισε η Βουλή στις 14 Αυγούστου 2015 μπορεί να χαρακτηριστεί αποικιοκρατική για λόγους που θα εξηγήσω παρακάτω. Αντίστοιχο είναι και το μνημόνιο που τη συνοδεύει, το οποίο και θα αναλύσω σε επόμενο άρθρο.
Το νομοσχέδιο της 14ης Αυγούστου συνολικά απαρτίζεται από τα προαπαιτούμενα της συμφωνίας, τη νέα δανειακή σύμβαση και το συνοδευτικό μνημόνιο. Πρόκειται για ένα κείμενο 354 πυκνογραμμένων σελίδων, οι πρώτες 270 σελίδες του οποίου – τα προαπαιτούμενα – αποτελούν μια σειρά λεπτομερών νομοθετικών παρεμβάσεων που αφορούν ένα τεράστιο φάσμα επαγγελματικών κλάδων και οικονομικών δραστηριοτήτων και στρατηγικής σημασίας όπως: φυσικό αέριο, ηλεκτρισμός, αρτοποιοί, φαρμακοποιοί, οδηγοί φορτηγών αυτοκινήτων, συμβολαιογράφοι, κ.α. Η δανειακή σύμβαση καταλαμβάνει τις επόμενες 28 σελίδες και εμπεριέχει - όπως και οι προηγούμενες - καίρια νομικά και άλλα εθνικής κυριαρχίας θέματα. Τέλος, το νέο μνημόνιο που συνοδεύει τη δανειακή σύμβαση θέτει το πλαίσιο της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της χώρας για τα επόμενα χρόνια σε 56 σελίδες.
Θα αναλύσω το χαρακτήρα της δανειακής σύμβασης και μετά θα σχολιάσω την απαράδεκτη διαδικασία ψήφισης του νομοσχεδίου. Οι παραδόσεις, οι πρακτικές και οι θεσμοί της Ελληνικής Δημοκρατίας εξευτελίστηκαν, με τη σύμφωνη γνώμη της πλειοψηφίας του Κοινοβουλίου. Η απόλυτη εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές της και η κυριαρχία των μηχανισμών της ΟΝΕ στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, όπως συμπυκνώνονται στη νέα δανειακή σύμβαση, καθρεφτίστηκαν και στην περιφρόνηση προς τις δημοκρατικές διαδικασίες.